Legalizacja budowy prowadzonej bez pozwolenia na budowę lub zgłoszenia ...
Legalizacja budowy prowadzonej bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ
Informacja i interpretacja prawna pochodząca z prawnego Serwisy Budowlanego Profinfo.pl
|
orzecznictwo, pytania i odpowiedzi, wzór pisma, projekt ustawodawczy, Podstawa prawna
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r.
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. Orzecznictwo ▲Restytucyjny charakter nakazu rozbiórki samowolnie wybudowanego obiektu budowlanego. Samowolna rozbudowa obiektu, po częściowej rozbiórce, połączona z modernizacją oraz budowa muru oporowego. Jeżeli decyzja w części określającej termin rozbiórki obiektu budowlanego wydana została bez podstawy prawnej, decyzja taka w tej części jest nieważna. Pytania i odpowiedzi ▲
Wzór pisma ▲
Projekt ustawodawczy ▲
|
(Pokaż osobno cały poniższy dokument ▼) Legalizacja budowy prowadzonej bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organNowelizacja Prawa budowlanego z dnia 27 marca 2003 r. przyniosła znaczną liberalizację przepisów normujących przypadki prowadzenia budowy bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ administracji architektoniczno - budowlanej (art. 82 ustawy). W dniu 11 lipca 2003 r. zaczęły obowiązywać – wprowadzone ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw – regulacje dotyczące legalizacji budowy prowadzonej bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź też pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej. Regulacje te – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw – stosuje się również do postępowań wszczętych przed dniem 11 lipca 2003 r., a niezakończonych decyzją ostateczną. Przez budowę należy rozumieć – zgodnie z art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego – wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę oraz nadbudowę obiektu budowlanego. Obiektem budowlanym jest zaś – o czym mowa w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego – budynek (art. 3 pkt 2 ustawy) wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla (art. 3 pkt 3 ustawy) stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, jak również obiekt małej architektury (art. 3 pkt 4 ustawy). Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego, budowę można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Wyjątek od zasady stanowią – wyliczone w sposób enumeratywny w art. 29 ust. 1 Prawa budowlanego – budowy, których realizacja nie wymaga pozwolenia na budowę. Jednocześnie w art. 30 ust. 1 Prawa budowlanego określono, które budowy zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę zostały objęte obowiązkiem zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych. Oznacza to, że niedopuszczalne jest rozpoczęcie budowy bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź też pomimo wniesienia – w oparciu o art. 30 ust. 2 lub 6 Prawa budowlanego – sprzeciwu przez właściwy organ administracji architektoniczno-budowalnej, a przypadki realizacji obiektu budowlanego we wskazanych powyżej sytuacjach określa się mianem samowoli budowlanej. Należy zwrócić uwagę, że regulacje dotyczące samowoli budowlanej odnoszą się zarówno do obiektów będących w trakcie realizacji, jak również tych, których budowa została zakończona, przy czym ustawodawca nie wskazał w tym przypadku żadnych ograniczeń czasowych. Konsekwencją samowoli budowlanej jest – co do zasady – rozbiórka obiektu budowlanego, lub części obiektu budowlanego, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź też pomimo wniesienia sprzeciwu przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. Podkreślić należy, że właściwy organ nadzoru budowlanego (art. 83 ustawy) może – na co zwrócił uwagę NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 2000 r., IV SA 394/98 – nakazać rozbiórkę tylko w takim zakresie, w jakim obiekt został wybudowany z naruszeniem prawa. Niedopuszczalne jest natomiast – zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 12 grudnia 1996 r., sygn. akt II SA/Wr 236/96 – nakazanie rozbiórki części budynku wybudowanej bez wymaganego pozwolenia na budowę, jeżeli budowa dobudowanej części została podjęta po częściowej rozbiórce budynku i połączona z nim trwale w taki sposób, że ewentualna jej rozbiórka wymagałaby jednocześnie doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego. Obowiązek wykonania rozbiórki obiektu budowlanego lub jego części obciąża – zgodnie z art. 52 Prawa budowlanego – inwestora, właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego. Zgodnie ze stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku z dnia 5 października 1999 r., IV SA 1502/97, decyzja nakazująca rozbiórkę podlega wykonaniu z dniem, w którym stała się ostateczna. Jeśli natomiast rozbiórka nie zostanie wykonana dobrowolnie przez adresata decyzji orzekającej o rozbiórce, właściwy organ nadzoru budowlanego powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych wskazanych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Istnieje jednak możliwość legalizacji samowolnie prowadzonej – aczkolwiek nie każdej – budowy. Dopuszczalna jest zatem legalizacja budowy prowadzonej bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź też pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ, jeżeli: - budowa jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo – w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, (...) (Pokaż osobno cały powyższy dokument ▲)
|
